Schody do Nieba

Schody do nieba mogą być wyobrażeniem wchodzenia w sferę transcendencji- każdy szczebel bądź stopień jest kolejnym duchowym etapem naszego poziomu świadomości w drodze ku poznaniu lub gwałtownego upadku w groźny świat nicości.

Drabina jest znanym motywem mitologicznym, interpretowanym najczęściej jako symbol osiągania osobistej pełni. Jej pionowe żerdzie kojarzą się z dwoma rajskimi drzewami- Wiadomości Złego i Dobrego oraz Drzewem Życia, które są połączone szczeblami duchowego poznania.

Już w micie egipskim drabina kojarzona była z Ozyrysem, bogiem zmartwychwstania i świta podziemnego. Ponieważ zwykle przedstawiano ją w promieniach słońca, łączono ją z bogiem Słońca Re.

W buddyzmie Oświecony jest przedstawiany jako schodzący z drabiny, łączącej sferę niebieską i ziemską.

Natomiast Pismo Święte przekazuje opowieść o śnie Jakuba, w którym aniołowie wchodzą i schodzą z drabiny, która w tym przypadku jest symbolem łączności między światem duchowym i materialnym, lub między świadomością a podświadomością.

W wielu kulturach liczba stopni drabiny równa się licznie prób do przebycia w drodze do poznania samego siebie lub oświecenia.

Najczęściej jest 7 stopni, które odpowiadają siedmiu niebom i siedmiu stanom świadomości.

Od kosmologii sumeryjskiej do współczesnej myśli drabinę przedstawia się także z siedmioma stopniami.

Warto zauważyć że duchowni w kościołach podchodzą po kilki stopniach do ołtarzy, znajdujących się na podwyższeniach, co symbolizuje ich świętość. Również ton jest na podwyższeniu, sygnalizując tym samym ziemską,a często i duchową władzę.

na podst. Znaki i Symbole, National Geographic

Prawdziwa historia Szatana

Diabeł, Lucyfer, Antychryst, Szatan- znamy go pod wieloma imionami, i przybiera wiele postaci.

Koncepcja złowrogiego przeciwnika Boga jest znana od tysięcy lat i popularna jak nigdy.

W ciągu całej historii Diabeł ukazywany był na różne sposoby. Jego wizerunki pochodziły z Biblii, pogańskich rysunków, filmów, muzyki, i różnych wierzeń. Istnieją liczne legendy i opowiadania opisujące stworzenie podobne do Diabła.

Skąd pochodzi Szatan i w jaki sposób stał się Księciem Ciemności, które każdy się lęka.

Na Bliskim Wschodzie ponad 3 tysiące lat temu, nieznany autor napisał pierwsze rozdziały hebrajskiej Biblii. Jeśli mamy określić miejsce narodzin Szatana, w chrześcijaństwie jest to Stary Testament. W najstarszych księgach Biblii pojawia się postać zwana Szatanem, lecz nie jest ona zgodna z naszym współczesnym wyobrażeniem. W Starym Testamencie raz na jakiś czas ukazywana jest postać ponurego Szatana. Samo słowo to oznacza” oskarżyciel”. Szatan był jednym z Aniołów. Niektórzy badacze tematu uważają, ze wykonywał on „ brudną robotę” dla Boga. Ten „ Anioł” jest pozbawiony władzy, wykonuje polecenia Boga i nie ma rogów ani ogona. 

Kabała

Kabała stanowiła naukę tajemną znaną aniołom i Bogu jeszcze przed stworzeniem Wszechświata.

Istnieją dwie historie Kabały. Pierwsza jest historią mityczną, droga zaś oparta na przekazach historycznych.

Po wypędzeniu pierwszych ludzi z Edenu, Anioł zstąpił na Ziemię i przekazał Adamowi tę wiedzę, aby łaska i czystość mogła zostać odzyskana.

Wiedza ta została przekazana synom Adama, jednak z biegiem czasu została zapomniana, gdyż była przekazywana słownie.

Po potopie Bóg przekazał Noemu i jego synom wiedzę tajemną. Jednakże znów została ona zapomniana. 

 

Anioły następnie nauczyły Kabały Abrahama, on z kolei Izaaka, od niego natomiast trafiła ona do Jakuba. W czasie niewoli egipskiej została ponownie utracona.

Jednak od czasów Mojżesz, który uzyskał tę wiedzę Kabała stała się nierozłączną wiedzą tajemną w Koranie. Według wielu podań, spędził on 40 dni na szczycie góry Synaj i wierzono, że otrzymał od Boga 10 przykazań. Ten przekaz historyczny jest jednak przekazem tradycjonalistów. 

Zastępy niebieskie i ich atrybuty

Aniołowie są ogniwem między ludźmi a Bogiem, ale czym się zajmują i czy tak naprawdę są „ anielscy”?

W języku hebrajskim, oraz w greckim na określenie anioła używa się słowa „ posłaniec”.

W Biblii rzeczywiście aniołowie często spełniają tę funkcję, choć termin anioł używany jest tak w innych różnych sytuacjach.

Dobrzy i źli aniołowie są wysłannikami Boga i Szatana, a w Apokalipsie św. Jana staczają ze sobą ostateczną bitwę.

Aniołowie bywają tez zwyczajnymi ludźmi, prorokami, którzy inspirują do działania, nadprzyrodzonymi informatorami bądź instruktorami.

Czasem o Bogu i aniołach mówi się zamiennie. 

Posłańcy Boga

 Anioły, ucieleśnienie niebiańskiej czystości i życzliwości, wstępują w Starym, Nowym Testamencie oraz w Koranie. Są uważane przez żydów, chrześcijan i muzułmanów za wysłanników Boga i najczęściej postrzegane jako duchowe, wyższe byty pośredniczące między Bogiem i ludźmi i przekazujące wolę bożą na ziemię.

Pierwsze wyobrażenia aniołów istniały w starożytnym Egipcie i Babilonii. W religiach tych cywilizacji, były całe zastępy duchów i istot, będących pośrednikami między bogami a człowiekiem. Często przedstawiano je jako uskrzydlone zwierzęta z ludzkimi twarzami. 
 Starożytnym aniołom przypisywano pewien rodzaj cielesności, co znajduje potwierdzenie w apokryficznej Księdze Henocha. Anioły tam występujące płodziły dzieci, odczuwały głód i pragnienie.